Formy wiązanek biedermeierowskich:
- płaskie w kształcie talerza,
- wywyższone, uwypuklone, kuliste, a nawet maczugowate - ludowe wiązanki suszone, tzw. salzburskie wiązanki ziołowe,
- układane spiralnie na długich łodygach, z płaską kopułą, stojące w płytkim naczyniu wypełnionym wodą,
- owalne (łukowe), z wyraźną dłuższą osią, z której wypływają kwiaty na dłuższych łodygach,
- strukturalne, z wysklepioną kopułą, uformowaną nie tylko z kwiatów, ale także innych materiałów naturalnych - liści, owoców, mchu, trawy,
- płaskie, z wyeksponowaną pojedynczą formą w punkcie centralnym - słonecznikiem, różą, lilią, storczykiem, czosnkiem ozdobnym), często wykończone liśćmi, ozdobione oryginalnymi materiałami - muszla, perła, suszone pędy roślin,
Wiązanka biedermeierowskie różniły się układem kwiatów - oprócz regularnych, jednogatunkowych okręgów spotykało się układy spiralne, nieregularne, zróżnicowane plamy z kwiatów i innych materiałów roślinnych. Różne były sposoby ich wykończenia - stosowano różnokolorowe kryzy, które zastępowano wiankiem z liści albo kłosami lub gronami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz